Авторизуйтесь, пожалуйста

※ Download: velemalvert.skyrimvr.ru?dl&keyword=%d0%b4%d0%b5%d0%b2%d0%be%d0%bd%d0%b8+%d1%85%d0%be%d1%84%d0%b8%d0%b7+%d1%88%d0%b5%d1%80%d0%be%d0%b7%d0%b8&source=bandcamp.com


Аз ин чихат Хофиз хам монанди бисёр шоирони гузашта дар бораи шеъри худаш меболад. Ҳофиз, ки дар байни онҳо аз ҳама хурд буд, бо модараш дар Шероз монд. Если ты, дервиш, желаешь, чтоб тебе вручили чашу бытия, Это в тайном храме магов — так в их сказано завете — совершат. А ты, о суфий, обходи мой грешный дом — От воздержанья воздержусь я: дал обет!

Как уйти мне от тоски? Хафиз, ни мига без вина, ни часа без любви! Путь к раю подобен чаще, и мало на нем полян.

Девони Ҳофизи Шерозӣ APK

Шӯҳраташ бештар аз барои назму насри оҳангину гирову қавии ӯст. Ҷойгоҳаш назди аҳли то бад-онҷост ки ӯро Устоди сухан мехонанд. Дар ҷавонӣ ба рафта ва дар мадрасаи таҳсили илм намуда аст. Пас аз хатми таҳсил Саъдӣ ба ҷаҳонгардӣ меравад ва , , , , , , ва дигар сарзаминҳо мегардад. Дар миёнсолӣ ба зодгоҳаш бар мегардад ва дар синни 108-солагӣ, дармегузарад. Ӯро дар гулгашти Шероз ба хок месупоранд ва ормгоҳаш акнун зиёратгоҳи хоссу омм аст. Саъдии Шерозӣ қариб ягона шоирест, ки ба тоҷик буданаш махсус ишора кардааст. Дар як тарҷеъбандаш ҷаври мулкдоронро ба фақирон маҳкум карда, бо муқоисаи турки ҷавргару тоҷики бенаво толибона сулҳ хоста ва бо воситаи ин гуфтор нисбати миллии худро чунин маълум намудааст: Аз баҳри худо, ки моликон ҷавр Чандин накунад бар мамолик Шояд, ки ба подшаҳ бигӯянд Турки ту бирехт хуни тоҷик. Саъдӣ аз ҷануби , замини Форс бархоста ва ба Форс нисбат дошта, инчунин забонаш низ форсӣ буд. Аммо байни форсҳову тоҷикон аз қадим дар забон ва мансубияти миллӣ фарқ набуд. Бинобар ин Саъдии Шерозӣ худро номида, вале дар айни замон форс буд. Адабиёти форсу тоҷик ҳам, ки дар паҳнои бузурги Осиёи Миёнаву Эрон тараққӣ кардааст, бо сабабҳои мазкур ба ҳар ду халқи ҳамхуну ҳамзабон баробар тааллуқ дорад. Саъдии Шерозӣ дар шаҳри Шерози вилояти Форс таваллуд ёфтааст. Соли ба дунё омадани ӯро устод дар китоби ба тавсифи ҳаёт ва эҷодиёти вай бахшидааш бо тадқиқу муқоиса 1204 муқаррар кардааст. Номи шоир Абдулло, лақабаш Муслиҳиддин ва тахаллусаш Саъдист. Тарбияи ибтидоиро Саъдии Шерозӣ дар назди падар гирифтааст. Фарзанди дӯстрӯи оила буда аз падар навозишу тарбияи хуб гирифтааст. Дафтару китоб ва дигар лавозимоти хониш харида махсус ба илмомузиву савод баровардани писар машғул шудани падари арҷманд аз сатрҳои поёнии ёдномаи ӯ равшан мегардад: Зи аҳди падар ёд дорам ҳаме Ки борони раҳмат бар ӯ ҳар даме. Ки дар тифлиям лавҳу дафтар харид Зи баҳрам яке хотами зар харид. Барои писари дӯстдошта падар инчунин хотам, ангуштарӣ харида онро ба дасти ӯ гузаронида аст. Аммо Саъдии хурдсолро дар вакти бозӣ ва дур аз канори падар савдогаре бо шириние фиреб карда ангуштарини тиллоро аз дасташ рабуда аст. Ин лавҳаи ёдбуд — харидани ангуштарӣ барои писарбачагон аз одатҳои қадимии маишати оилавии халқи мо дарак медиҳад. Солҳои тифлӣ ва таҳсили мактаб гузашта рафтанд. Саъдӣ хониши минбаъдаро дар мадрасаи Низомияи Бағдод давом медиҳад. Мадрасаи Низомияи Бағдод ҳанӯз дар солҳои 80-уми асри XI аз ҷониби вазири хирадманди Салҷуқиён - Низомулмулк бунёд шуда буд, ва унвонаш ҳам аз номи ин вазир аст. Саъдӣ пас аз хатми мадрасаи маскур барои таҷрибаандузӣ ва шиносоӣ бо аҳволи мардум ба саёҳат баромад. Аввал у шаҳрҳои ва дар бозгашт Рум , пас ноҳияҳои гуногуни давр зад. Ба омада то Қошғар рафт. Аз он ҷо бо саёҳати шаҳрҳои сӯи роҳ гирифта, чанде дар шахри Суматон ба тамошои бутон машғул шуд. Аммо вай ин гуна китобро таълиф накарда аст. Таматтӯъ зӣ ҳар гӯшае ёфтам, Зӣ ҳар хирмане хӯшае ёфтам. Ӯ бисёр сафар намуд, фақат дар пиронсолӣ дар ватан қарор гирифт. Рӯзгори фақирона мегузаронд ва ҳар чизе аз хурокӣ боқӣ дошт ба ҳезумкашону бечорагон медод. Соли 1292 дар ҳамон манзили фақиронааш, ки дар беруни шаҳри Шероз Давлатшох воқеъ буд, аз олам даргузашт. Бо гузашти айём дар болои қабри ӯ мақбара сохтаанд ва имрӯз марқадаш барҷо буда ва атрофии он мавзеи тамошогоҳ аст. Банӣ Одам аъзои якдигаранд, Ки дар офариниш зи як гавҳаранд. Чу узве ба дард оварад рӯзгор, Дигар узвҳоро намонад қарор.

Благоухает весь мир, как будто счастьем дышу: Любовь цветет красотой, что небо вверило. Но дождись, чтоб вечер стал темней. Пусть море полудня Эту отмель песками решило заместь — дела нет. Хофиз дар газалхои чонгудози худ пеш аз хама ишкро тараннум карда, онро чун ёдгори бемунтахои инсоният ба калам додаст. В потоке слез она плывет росинкой наугад. Ҳофиз баъд аз чанде ба хидмати нонвоӣ ба шогирдӣ истод ва касби хамиргариро пешаи худ сохт. Чу узве ба дард оварад рӯзгор, Дигар узвҳоро намонад қарор. Шаби танхоиям дар касди чон буд, Хаелаш лутфои бекарон кард. Дил аз ман бурду руй аз ман нихон кард, Худоро, бо ки ин бози тавон кард?.